„Bloger” musiał chwilę odleżeć. Nabrać mocy sprawczej. Swoją cierpliwością zachęcić mnie do czytania i skusić nadzieją na chwilę wytchnienia. A tak szczerze, to trochę się go obawiałam. Nie chciałam się rozczarować czytając kolejny poradnik w stylu „10 sposobów na…”, albo co gorsza łzawą historię biednego chłopaka…
„Rio Anaconda” jest dużo bardziej prawdziwsza. Nie tak lekka i zabawna. Bardziej poważna, refleksyjna, pozostawiająca czytelnika w zadumie. Książkę przeczytałam niemal jednym tchem. Do wielu fragmentów wracałam parokrotnie. I cieszę się, że nie zraził mnie autor, że wcześniej zachwycił mnie „Gringo…”, że przeczytałam „Rio Anaconda” od deski do deski, że…
Jeden prosty komentarz „wszystko jest w mojej książce” skusił mnie do porzucenia roli sceptyka i kupna książki…
I pochłonęła mnie ta książka bez reszty. Pochłonęła tak, jak już dawno żadna inna. Zassała mnie i puściła dopiero po ostatnim słowie na ostatniej kartce. Wstrzymała mój oddech i zakrzywiła czas. Sprawiła, że chciałam czytać jeszcze i jeszcze jedną stronę więcej (aż woda w wannie całkiem ostygła a spalony czajnik wydał ostatnie tchnienie swego marnie […]
Książki są dla mnie jedną z najłatwiejszych odskoczni od rzeczywistości. Pozwalają przenieść się w świat niezwykłych przygód, gorących romansów, idyllicznych scenerii i odprężenia. Ale są też takie, które zmuszają do myślenia, każą zadawać trudne pytania i co gorsze znaleźć na nie odpowiedzi. Po książkę sięgam najczęściej z dwóch powodów. Pierwszym z nim jest potrzeba relaksu. […]